amnezja / tchórzliwa natura / skryta / zmiennokształtność / zmiana głosu / nerwowa / boi się węży / nie lubi wody/ mówi sama do siebie /
Zwą ją Airu, a raczej.. sama siebie tak zwie, bo fakt faktem nie pamięta praktycznie niczego z dalszej przeszłości, ale o tym napomkniemy później, nie martwcie się, drogie dzieci.
Dlaczego przybrała takie właśnie imię? Niektórzy mówią, że każda istota, bez jakiegokolwiek wyjątku ma wrodzony instynkt, intuicję. Może tym kierowała się ona, a może ktoś jej powiedział kim jest, kto wie.. O tym najprawdopodobniej nie dowie się absolutnie nikt, gdyż postać ta jest na pewno charakterem bardzo, ale to bardzo skrytym. Zamknięta na mocną kłódkę, której zardzewiały klucz ktoś wyrzucił w roztargnieniu do kanionu lub jeziora. Daleko, daleko stąd..
Nie potrafi sama określić, kim dokładnie jest. Jedyne, co zaobserwowała w swojej naturze to zdolność do zmiennokształtności. Ostatnią postacią jednak, w jakiej siebie pamięta była jasna wilczyca i jako takie stworzenie pojawia się najczęściej, kierowana głębokim sentymentem.
Podejrzewa, że przyszła ze wschodu. Podczas długiej wędrówki udawała się raczej w odwrotną stronę na kompasie, kierowana przeczuciem.. A może wcale go nie miała, tylko wmawiała sobie jakiś sens w życiu, żeby nie czuć się tak pusto, beznadziejnie? Kto wie..
Rasa i umiejętności? Jedno powiązane jest z drugim, ponieważ.. nie zauważyła u siebie kompletnie nic szczególnego, nietypowego. Oprócz umiejętności zmiany w człowieka - ta towarzyszyła jej odkąd pamięta, traktowała ją jako swoistą formę ucieczki od codzienności, bo nie wiedzieć czemu - ma przekonanie, że w takiej postaci nikt, zupełnie nikt nie ma prawa jej znać. Jedyne, co udało jej się zauważyć to to, że dość często pobolewa ją głowa co nie zmienia faktu, że w umyśle dalej istnieje pustka, ciemna wyrwa blokująca dostęp do wspomnień, zbyt duża, by mogła ją przeskoczyć jednym susem bez skończenia żywota w czarnej otchłani. Oprócz tego dość wyraźnie słyszy wiatr i odbiera go jako swoistą melodię, ale.. Sama twierdzi, że to raczej jakieś małe dziwactwo, niż dar, którym miałaby się chwalić.
Jednakże - nie jest sama tego świadoma, ale potrafi nagle sobie zniknąć. Tyle, że potrzebuje do tego pełnego skupienia i podczas dość skomplikowanego manewru, podczas gdy wsłuchuje się w ruchy prądów powietrznych i jest sparaliżowana jej ciało na to kilkanaście, kilkadziesiąt sekund staje się kompletnie śmiertelne.
Jej postura niezbyt wystarczająca, żeby atakować ani się bronić. Ale nikt nie wspominał o uciekaniu.. Tak, jest istotą stanowczo tchórzliwą.
Drobnej postury, futro o jasnej, piaskowej barwie, chociaż grzbiet i górna część łba pokryte futrem o kolorze jasnobrązowym. Oczy.. To zależy od nastroju i pogody, ale zazwyczaj brązowe, o łagodnym wyrazie. Pod światło, zarówno w wilczej jak i w ludzkiej postaci na tęczówce majaczą niebieskie punkciki. Niektórzy mówią, że jeśli zobaczyło się je raz to zapamięta ich kolor na całe życie - a to, że niektórzy mają słabą pamięć i sklerozę to inna sprawa..
 |
| twarzyczka Keiko Kubota, jeśli kogoś to interesuje. |
Metr sześćdziesiąt pięć wzrostu, podobnie jak w poprzedniej postaci dość drobnej, niepozornej postury. Długie, sięgające połowy pleców, proste, brązowe włosy, zazwyczaj schludnie rozczesane co jest coś dziwnym ze względu na fakt, w jakim miejscu żyje. Nie widzi potrzeby kompletowania dużej i wymyślnej garderoby, mając pod uwagą to, że w takiej postaci gości raczej sporadycznie, dlatego posiada ledwo kilka jasnych, prostych, podobnych do siebie sukienek. Oczy na pierwszy rzut oka gładko brązowe, ale jeśli spojrzy się w jej tęczówki pod odpowiednim światłem to można zauważyć delikatny przebłysk błękitu, związany z jej naturalną formą.
WIEK: 5/17,
PŁEĆ: żeńska ,
POCHODZENIE: daleki wschód,
UMIEJĘTNOŚCI:
♠ zmiennokształtność (wilk/człowiek),
♠ krótkotrwałe zniknięcie,
♠ zmiana głosu.
HIERARCHIA: starałaby się o czujkę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz